Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Els
>Laatst kwam een atheist op een ander prikbord aan met een
>onderzoek dat godservaring zou ontstaan door een bepaald >deel van de hersenen te prikkelen.
>En nu zou het weer ontstaan door de opvoeding.
>Als jij of Els hier een wetenschappelijke onderbouwing voor
>hebben zou dat het andere wetenschappelijk onderbouwde
>onderzoek tegenspreken.
Beste David,
Dat gaat om verschillende dingen. Natuurlijk leer je in god te geloven door je opvoeding, je wordt van jongsaf verteld dit te geloven zonder te onderzoeken of dat godsidee wel ergens op slaat. Als je dan oud genoeg bent om zelf na te denken, lukt dat niet meer, omdat het geloof een deel van jezelf is geworden. Ook al is er nergens een god waar te nemen, toch draai je het zo dat bepaalde gevoelens gelden als ‘bewijs’ dat god bestaat.
Het lijkt mij overigens stug dat een godservaring ontstaat door een bepaald deel van de hersens te prikkelen, maar wel kun je op die manier een ervaring krijgen die gelovigen kunnen interpreteren als iets goddelijks. Een niet-gelovige zou er een andere interpretatie aan geven.
Ik heb wel eens een interessante antropologische documentaire over een shinto-gebruik gezien. Shinto is de inheemse religie van Japan.
Mensen trokken voor een periode naar een heilige berg, en stelden zich daar aan allerlei ontberingen bloot. Ze zaten op hun knieën met weinig kleren aan, en bleven onafgebroken bidden. Daarbij aten ze niet, ze sliepen niet, ze gingen 's nachts gewoon door, hoe koud het ook was. Ze praten met niemand, ze zaten in totale afzondering.
Na een paar dagen op deze manier te hebben doorgebracht, kregen al deze mensen een zelfde soort ervaring: ze kregen visioenen en begonnen stemmen te horen en dingen te zien. Dat beschouwden deze mensen als ‘god’ - het was voor hun ook het tastbare bewijs dat god bestaat.
Dat is natuurlijk absurd: je ontzegt jezelf alles wat je nodig hebt om te leven, en als je lichaam dan opgeeft en je zintuigen compleet in de war raken omdat heel je lichaamshuishouding onder een gezond niveau is geraakt, en je zenuwstelsel de signalen niet meer fatsoenlijk weet door te geven omdat de nodige mineralen en metalen hiervoor ontbreken, zodat je waarneming volstrekt verstoord is, dan ga je de visioenen die je door deze ongezonde leefstijl opwekt opvatten als ‘god’.
Dit is wel het beste bewijs dat mensen die menen ‘god’ te hebben ervaren geen benul hebben waar ze het over hebben. Ze maken een potje van hun leven, ondervinden de gevolgen ervan, en noemen dat dan god, in plaats van enig besef te hebben van de noodzaak van voldoende voeding en voldoende slaap.
Hetzelfde geldt voor drugs en alcohol: mensen nuttigden dat vroeger omdat ze de verstoring van hun zintuigen en hun denken die door de drugs werden veroorzaakt opvatten als ‘boodschappen’ van buitenaf. Idem dito de stuipen van epileptici, en de koortsdromen van ernstig zieken: het waren allemaal berichten van god.
Het zijn deze mensen die hun koortsvisioenen aan het nageslacht hebben overgeleverd, die nu nog steeds voor zoete koek worden geslikt door mensen die beter zouden moeten weten.
Daarnaast hebben er natuurlijk ook regelrechte bedriegers zoals nepgoeroes, leugenprofeten en narcistische vergoddelijkte heersers bestaan, die hun waanzin en bedrog aan de bijgelovige omgeving hebben verkocht of met geweld opgedrongen. Vele kritische geesten die hieraan geen boodschap hadden zijn vermoord; zo bleven alleen zwijgende bangerikken en bijgelovigen over, die het bedrog als heilige waarheid aan hun nakomelingen doorgaven.
Hoogste tijd dat dit allemaal eens aan de kaak wordt gesteld.
