ni Schreef:
——————————————————-
> beste Brigitte
>
> Ik kan best geloven dat er mensen zijn die zich
> gelovig noemen , maar de werkelijke en juiste
> waarden niet kennen. Door het feit dat ze niet
> helemaal open staan voor het geloof, voor de
> werkelijke woorden van God.
eeeeehm????
Open staan voor god.
Sta jij open voor het idee dat woorden weleens helemaal niet van god kunnen zijn, maar gewoon neergepend zijn door mensen?
Hoe “open moet je staan” om te geloven dat er een god is die vanaf een top van een berg (= shamanisme trouwens) wat brabbelt.
Ik kan het in ieder geval niet, dat geef ik toe.
Wat ik wel kan is de waarschijnlijkheidskansen inschatten of dat verhaal op waarheid berust of dat het gewoon bedacht is door mensen.
Dat laatste is voor mij dan een stuk aannemelijker.
> Maar ik vind het wel onjuist dat je christenen of
> algemeen gelovigen beschuldigt dat ze geen diepe
> band hebben met geloof en God. Wat zij ervaren is
> uniek en bij elk anders,
Ervaren. Dat is het keywoord hier.
Ervaringen zijn persoonlijk en hoeven helemaal niets met de realiteit te maken te hebben.
Ik ben er zelfs van overtuigd dat je je “religieuze ervaringen” kan trainen, zolang je maar blijft geloven dat dat ook zinvol is.
Het blijft (subjectief) eigen gevoel.
> maar toch hetzelfde en
> dat is ook mijn drijfveer in geloof, het brengt
> mensen werkelijk dichter bij elkaar. Daarom vind
> ik dat je bepaalde geloofszaken niet direct 'in de
> vuilnisbak' moet werpen, want dan neem je de
> risico om iets dat waardevol is (voor jou) weg.
Ja, het kan heel sociaal zijn.
Met zijn allen in 1 gebouwtje zitten en een “gemeenschappelijk doel” hebben.
Maar dat kan de voetbalclub op zaterdag je ook brengen, of een leesclub, of een kaartclub, of…. kortom elk sociaal event.