Ik hoop niet dat je nu denkt dat ik de antwoorden op je vragen hebt.
De laatste keer dat ik de paus belde liet hij zeggen dat hij niet thuis was
Het gaat mij er alleen om dat ik heel de commotie niet begrijp en al helemaal geen reden zie om met moord te dreigen.
Stel dat jouw buurman kritiek heeft op jouw tuin, terwijl in de zijne het onkruid tot over de schutting groeit.
Wat doe je dan?
Haal je je schouders op? Lach je hem uit? Neem je het ter kennisgeving aan? Of brandt je zijn tuin plat en dreig je zijn huis uit te roken omdat hij kritiek heeft?
Stel dat je voor het laatste kiest, hoe zijn dan de reacties van je buren denk je?
Vragen ze zich af of jij wel goed bij je hoofd bent of vinden ze je actie wel terecht omdat die buurman geen recht van spreken had?
Ik vind het allemaal zo overtrokken.
Mij kan het niet zoveel schelen wat de paus raaskalt.
Net zo min kan het me schelen als imams mij vergelijken met een varken omdat ik niet in hun boekje geloof.
Waarom meteen op je achterste benen staan en moord en brand gillen?
Nogmaals, lange tenen, dáár ligt het werkelijke probleem.
En eerlijk gezegd denk ik dat die besnijdenis maakt dat je gaat lijden aan een erg kort lontje.