Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Ruppert
Ik geef als discussiestelling: Atheïsten die veel discussiëren over godsdienst, zijn soms bezig met het verwerken van problemen die zij nog hebben met hun eigen godsdienstige opvoeding.
Ik heb geen godsdienstige opvoeding, dus daar valt je stelling al. Maar ik heb in mijn jeugd veel last gehad van de godsdienstige opvoeding van anderen (het enorme seksisme van de patriarchale godsdiensten), en dat begint nu, met de instroom van moslims en het ontwaken van het christendom als reactie hierop, weer helemaal opnieuw.
Ik ben geen woordvoerder der atheïsten, maar in mijn geval gaat je stelling niet op. Ik ben niet religieus opgevoed. Bij ons thuis werd het altijd afgedaan als mooie sprookjes voor de goedgelovigen.
Mijn eerste kennis over de inhoud van die sprookjes kreeg in de godsdienstlessen op school. Daar werd ons wat bijbelkennis gegeven door een aardige man, dus ook daar geen trauma wat je stelling zou bevestigen.
Ik meen wat hoop te bespeuren in je stelling 
Zolang ze boos of teleurgesteld zijn in god is er nog “hoop” dat ze ooit weer terugkeren in het veilige geloof.
Maar het etiket “atheist” betekent geen-god. En om boos of teleurgesteld te zijn in god, moet je wel eerst geloven dat er een god is.
