Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Sietse 45
Jon Stewart: “religie en wetenschap gebruiken dezelfde argumenten”
Posted: 10 Jul 2010 12:43 AM PDT
Ik zal nooit meer naar the Dailyshow kunnen kijken zonder walging.
(tip via de comments van Leo)
Niet homoseksualiteit is de ziekte, maar religie.
Posted: 10 Jul 2010 12:08 AM PDT
ChristenUnie raadslid Jochem Pleijsier schreef op 8 juli jongstleden een opiniestukje in het (christelijk betrokken) Nederlands Dagblad. Het is een schrijfsel dat u gelezen moet hebben. Niet omdat deze gelovige iets nieuws vertelt – alhoewel zijn standpunten aangaande (de geneesbaarheid van) homoseksualiteit simpelweg verwerpelijk zijn – maar omdat het een onmisbare voorbereiding is op het lezen van het stuk dat vandaag verscheen: Een reactie van een jonge, christelijke, maar vooral beschadigde, homoseksueel.
Op grond van wat ik weet, is er geen reden om aan te nemen dat homoseksualiteit vanaf de geboorte in de genen of ergens anders zit. Net zoals er ook geen gen voor muziek, ADHD, agressie of pedofilie is. Pleijsier spreekt wel van erfelijke aanleg. Volgens mij is erfelijke aanleg ook iets wat aangeboren is, maar wat door de omgeving gestimuleerd kan worden om te ontwikkelen.
U bent getuige van de immer terugkerende cirkelredenering die religie haar slachtoffers doet plegen. Het hebben van amoureuze gevoelens voor lieden van hetzelfde geslacht wordt – zeker binnen de abrahamitische religies – vrijwel zonder uitzondering beschouwd als zonde. Deze zonde is het uitgangspunt geworden en door aan deze aanname niet te twijfelen, kan men homoseksualiteit niet anders beschouwen dan een uitzondering. Een bij voorbaat bijzondere vorm van seksualiteit die een bijzondere behandeling behoeft.
Een typisch geval van wat ik als programmeur garbage in, garbage out zou willen noemen. Als je vertrekpunt immers is dat homoseksualiteit zondig is, zonder dat je aan deze aanname wilt of kunt twijfelen, dan is er geen enkele kans dat het resultaat van je denken correct zal zijn. Wat, immers, als die aanname incorrect is? Wat als homoseksualiteit nu eens niet zondig is, maar simpelweg een zoveelste vorm van seksualiteit? Is het dan nog relevant om ‘aan te tonen’ dat zij niet aangeboren is? Is het dan nog relevant om in tweestrijd te verkeren aangaande de oorzaak van je uiting van liefde?
Het punt van genezing van homoseksuele gevoelens vind ik ook moeilijk. Ik geloof dat dat kan. Er is niets wat God niet kan. Maar is dit niet een uitzondering en worden die mensen niet evenzeer ongelukkig? Volgens mij heeft Jochem Pleijsier nog steeds het idee dat als je toegeeft aan deze gevoelens, je een stereotype homo wordt die op de Gaypride staat te dansen!
Moet je jezelf dan nog afzetten tegen mensen met eenzelfde seksuele voorkeur om maar aan te geven dat niet alle homoseksuelen gehoor geven aan ‘de zondige kant van hun seksualiteit’? Moet je zoiets essentieels als seksualiteit dan nog complexer maken door een onderscheid te maken tussen de mens en zijn voorkeur? Moet je jezelf dan nog schuldig voelen? Natuurlijk niet. Net zoals je je dan niet hoeft af te vragen of datgene dat voor jou aanvoelt als de normaalste zaak van de wereld misschien toch tegen de wil van god is en zelfs beschouwd zou mogen worden als een ziekte die genezen zou moeten worden. De enige ziekte waarvan deze jongeling genezen zou moeten worden is zijn religie:
Wat ik mis bij mij in de kerk en mijn omgeving is dat hier openheid over is. Als je als jongere andere gevoelens ontwikkelt dan de rest, is dat vreselijk. Het maakt je eenzaam, iets wat je in eerste instantie alleen moet doormaken.
Het schuldgevoel dat later komt en het innerlijk conflict met betrekking tot het geloof zorgen inderdaad voor een beschadigd mens.
Het is namelijk niet de (homo)seksualiteit die de mens beschadigt, maar het religieuze oordeel daarover. En voordat men een oordeel met dergelijke verstrekkende gevolgen velt is het verstandig om de aannames die men daartoe doet te beschouwen. Helaas zijn de auteur en zijn medegelovigen dusdanig mentaal verward dat ze geen oordeel meer kunnen vellen zonder waarde te hechten aan hun religieuze achtergrond. Zelfs zodanig dat zij niet schromen een bijna atheïstisch standpunt in te nemen jegens de bewijsvoering aangaande de erfelijkheid van homoseksualiteit om maar niet te hoeven erkennen dat deze geenszins ‘onnatuurlijk’ zou zijn: Zolang niet bewezen is dat homoseksualiteit erfelijk is, is het niet erfelijk. Een argumentatie die overduidelijk van belang is om god vrij te pleiten van enige verantwoordelijkheid inzake de homoseksuele gevoelens van het slachtoffer en de zonde het resultaat te maken van menselijk handelen. Of dit nu ‘de zondeval’ of de zondige aard van de mens zelf is is irrelevant. God is niet langer de aanstichter, maar de mens.
Religie is een onnodige factor in het oplossen van problemen en is zelfs verantwoordelijk voor het creëren van problemen die niet bestaan. Homoseksualiteit is van dezelfde aard als heteroseksualiteit. Het is een aangeboren voorkeur. Een invulling die het genoom geeft aan haar lichaam. Net zoals ogen blauw, groen of bruin kunnen zijn, zo kan seksualiteit homo of hetero zijn. We zien het bij mensen en dieren terug en er is geen reden om het te willen verklaren anders dan dat wij nieuwsgierige zoogdieren zijn.
Er is geen reden om antwoord te geven op de vraag: “Is homoseksualiteit een zonde?” omdat de vraag simpelweg onnozel is. Er is geen reden om aan je homoseksualiteit te werken omdat er niets te verbeteren of te genezen valt. En er is zeker geen enkele reden om “binnen de kerk op zoek te gaan naar de waarheid” omdat er geen waarheid is. Er is geen reden om mensen te classificeren op basis van hun liefde. Er is slechts liefde voor een ander mens, net zoals er haat is voor een ander mens. Een verstandig mens beseft zich het eerste. Een religieus mens het laatste.
You are subscribed to email updates from .god.voor.dommen
To stop receiving these emails, you may unsubscribe now. Email delivery powered by Google
Google Inc., 20 West Kinzie, Chicago IL USA 60610
