Het onnatuurlijke van multiculti

Bovenstaande foto is van vandaag, vrijdag 4 september 2009. Locatie: Antwerpen. Op een tweetal athenea is het hoofddoekenverbod enigszins uit de hand aan het lopen. Zo'n 95 leerlingen kwamen simpelweg niet meer naar school toe en de rest hield een hoofddoek op en een bord voor de kop.

De evolutie heeft gezorgd dat mensen zich overal op de aarde ontwikkelden. Dat gebeurt al miljarden jaren. Het ene volk heeft geen idee dat er elders ook nog volkeren ronddolen. Dat de voorloper van de mens, de Australopithecus Africanus, niet alleen in de Olduvai vallei scharrelde, maar ook in India, gebeurde gewoon. Het deerde niemand. Je druk maken om iets wat er niet is, zou ook wat ver gaan. En erg veel herseninhoud had de vroege mens niet.

Is er veel veranderd? Ja. Er is communicatie, we hebben ons over de wereld verspreid en de herseninhoud is toegenomen. Wat heeft het opgeleverd? De onzin die elk volk zich in het hoofd heeft gehaald, probeert de één de ander door de strot te duwen. Omdat je tegenwoordig gewoon een vliegtuig pakt en ergens anders gaat wonen, eis je gewoon dat iedereen zich aanpast aan jouw overtuiging, jouw gedrag, jouw manier van leven. Zo niet dan heb je het gedonder in de glazen. De wijze waarop dat gebeurt, is volstrekt onnatuurlijk.

Natuurlijk zou zijn dat de ene soort de andere niet accepteert, of minstens op afstand houdt. Opvreten is ook een optie. Je laten opvreten, is minder logisch. In de natuur gaat de zwakkere partij aan de haal, probeert te overleven. Om onzinnige redenen die nog niet eens zo heel lang geleden nooit zouden hebben bestaan, accepteren wij moslims in onze samenleving en kruipen wij direct in de rol van underdog. We laten ze over ons heen lopen, we laten ons de les lezen, we leggen onze cultuur op het offerblok en we proberen ook nog te geloven dat dit allemaal heel normaal is. We moeten leven in een multiculturele samenleving. Moeten…

De overheid dwingt ons te leven in een multiculturele samenleving, terwijl de natuur ons het tegenovergestelde zou willen laten doen. Er is een unieke paradox ontstaan die alleen mensen hebben kunnen bedenken. Geen dier zou zo gehandeld hebben. Mensen zijn ook altijd anders geweest. Indianen schoten met gifpijlen op indringers, kannibalen vraten ze op en als wij iemand niet zagen zitten, hadden we brandstapels, galgen en andere opties om ergens een eind aan te maken. Dat lukte prima tot het moment dat mensen zich rigoureus over de wereld gingen verspreiden met als credo: heb elkaar lief.

Waar zien we in de natuur dat leeuwen glimlachend naar passerende antilopen kijken? Welke reiger pikt geen vis uit de sloot? Dat wordt uiteraard honger genoemd. Tenzij we kannibaal zijn, eten we geen mensen. Toch hebben we doorgaans niets met andere soorten, behalve een natuurlijke nieuwsgierigheid. Die hebben we omgetoverd tot een vorm van gedwongen liefde voor alles wat mens is. Zodra iets op een mens lijkt, moet je hem als je gelijke beschouwen en naast je dulden. Omgekeerd niet, dat is al lang gebleken. Een natuurlijke afhankelijkheidsrelatie is ook al geen item meer. In het kader van onze multi-culti samenleving wordt iedereen geacht gelijk te zijn.

Bij al deze volstrekt onlogische en onnatuurlijke ontwikkelingen is ook nog eens religie om de hoek komen kijken. Wat de mens, in welk stadium van primitiviteit dan ook, zich in het hoofd heeft gehaald, valt met geen pen te beschrijven. Laten we even de hoofddoek erbij halen. Met een hoofddoek verhul je als meisje of vrouw je aantrekkelijkheid en bij voorkeur al je vormen. Alleen het gelaat is zichtbaar. Ik denk dat je iemand niet of nauwelijks meer zou herkennen als de hoofddoek plotseling werd afgedaan. Misschien bij een heel karakteristiek gezicht. De vrijheid van godsdienst bepaalt dat wij dit kledinggedrag moeten accepteren. Dat we dat niet willen, is een natuurlijke reactie. En daar zit ook het knelpunt. Religie en natuurlijk gedrag gaan niet samen. En al helemaal niet als er sprake is van het daadwerkelijk praktiseren van je religieuze overtuiging onder omstandigheden waarbij de ene soort de andere als bedreiging ziet. Wat op zich dus een natuurlijke reactie is.

Met menselijk denken moeten we dit allemaal de baas worden. Moeten we accepteren dat culturen mengen, dat mensen van de meest uiteenlopende soorten bij elkaar leven. Ik geloof dat dit slechts in héél beperkte mate mogelijk is. Zodanig beperken dat je de ellende die multi-culturele samenlevingen volkomen natuurlijk produceren, zal onmogelijk blijken. Als we elkaar op afstand in elkaars waarde kunnen laten zonder elkaar af te slachten of te willen overheersen, hebben we, vrees ik, het maximum bereikt wat menselijke hersens kunnen bevatten en wat mogelijk is. Dat is al heel wat, want tenslotte zijn we niet meer dan een geëvolueerde diersoort.

Goddelijke humor: de kraag van de priester

Ik noem het altijd goddelijke humor. Soms uit de wat oudere doos, maar wat maakt het uit? Als iets goed is, is het goed. Zoals deze:

Een jongetje stapte in de bus en ging naast een man zitten die een boek aan het lezen was. Hij zag dat de man z'n kraag achterstevoren droeg. Het jongetje vroeg waarom zijn kraag zo vreemd zat.

De man, die priester was vertelde hem, “Ik ben een Vader”.

Het jongetje antwoordde, “Mijn vader draagt zijn kraag niet zo”.

De priester keek op van zijn boek en antwoordde,

“Ik ben de vader van velen”.

Het jongetje zei, “ Mijn vader heeft 4 zoons, 4 dochters en 2 kleinkinderen en hij draagt zijn kraag niet zo”.

De priester, die nu ongeduldig werd zei, “Ik ben de vader van honderden”, en las verder in zijn boek.

Het jongetje peinsde over dat laatste antwoord, leunde toen naar de priester en zei,

“Misschien toch beter om in het vervolg een condoom te gaan gebruiken en je broek achterstevoren te dragen in plaats van je kraag”.

http://antireligie.blogspot.com/2009_09_01_archive.html