Christelijke stromingen

Ongelovige

18-09-2006 21:52

Een ban op een bijbelbord voor het citeren van een bijbeltekst, kan het tegenstrijdiger?
Het is ook een beetje mijn bezwaar tegen mijn eigen postings, het lijkt of ik de paus verdedig, terwijl ik van mening ben dat er tegen alle religies flink aangeschopt moet worden. Hoe meer kritiek, hoe liever.
Het wordt alleen niet geaccepteerd omdat men dit ervaart als een persoonlijke aanval.
De gevoelige tenen van de moslims zijn nu geraakt, een week of wat geleden was er bij de SGP commotie om Madonna, er is een tentoonstelling in Iran om de joden te beledigen….
Wat nu zo opvallend is, is dat als moslims zich beledigd voelen, er meteen van alles uit de kast wordt gehaald om deze gevoelens onmiddelijk te stoppen.
De paus moet excuses aanbieden en is dom, films mogen niet gedraaid worden (Aisha), er is kritiek op de vrije (!) pers omdat de cartoons worden afgedrukt, kunst moet in de prullenbak als mohammed erop staat afgebeeld, blote reclameposters moeten uit het straatbeeld, zwembaden moeten in een burqa om moslima's te laten zwemmen….
Terwijl geen mens erover denkt om serieus Madonna van het toneel te halen of Iraanse vlaggen te verbranden om die tentoonstelling.
Die selectieve verontwaardiging proef ik ook een beetje bij jou.
Daar verzet ik me tegen!
Ik vond in dat kader de tekst van Els in het topic hieronder wel geslaagd:
“Maar de inmiddels voorspelbare reactie in de islamitische wereld geven duidelijk aan dat er met de islam iets mis is. Het moet echt duidelijk worden dat kritiek op de godsdienst domweg een recht is. We moeten kunnen wijzen naar de fouten van de godsdiensten, omdat ze niets dan ellende aanrichten als je je ogen sluit voor de zwaktes ervan.”
Vleermuis

18-09-2006 22:07

Ik begrijp precies wat je bedoeld, en kan me daar prima in vinden, maar ik ben ook van mening dat wat er nu speelt over iets heel anders gaat. Ik heb het idee dat de paus de uitnodiging van moslimfanatici om in te gaan op hun provocaties heeft aangenomen om er zelf een stukje beter van te worden. Op het moment dat een gelovige zegt dat hij een dialoog met een andere religie aan wil gaan dan liegt hij gewoon dat hij barst. Dat moslims lange tenen lijken te hebben is me ook zo klaar als een klontje, maar ik heb de paus echt niet nog eens nodig om me dat duidelijk te maken. Als de paus er slechts op doelde om dingen bij de naam te noemen, waarom komen christenen er in de regel dan zo slecht toe om hand in eigen boezem te steken? Op een heilige oorlog zit geen mens te wachten. Er is al ellende genoeg nu.
Ongelovige

18-09-2006 22:13

Aan de andere kant hebben de politieke leiders het flink laten afweten om de moslims te bekritiseren.
Ook in het heetst van de strijd rondom de cartoons was de grootste kritiek op Denemarken, niet op de gekken die er 101 mensen aan opofferden en in grote (georganiseerde) getallen de boel gingen afbreken.
Dhimmitude viert hoogtij, want ook moslims zijn kiezers.
In dat opzicht vind ik de paus moedig.
Vleermuis

18-09-2006 22:41

Ik zou eerder zeggen dat de paus handig misbruik maakt van alle verwarring in de wereld, en van het ontbreken van daadkracht van politici die natuurlijk direct hadden moeten zeggen dat we er hier in het vrije westen gewoon anders over denken, en dat iedereen hier mag zeggen wat ie wil. Ik heb echter een donkerbruin vermoeden dat de paus heel goed weet dat het christendom en de islam veel meer gemeen hebben dan je op het eerste gezicht zou vermoeden. Een eventueel dialoog tussen die twee religies zal beslist niet resulteren in democratie waar iedereen kan zeggen wat ie wil. Juist al die zeik-onderwerpen waar christenen altijd mee aan komen zetten worden ook door moslims gedeeld, en het is me nu al volkomen duidelijk waar het allemaal over zal gaan. Euthanasie, abortus, vrouwen die hun mond moeten houden, en vooral veel respect opbrengen voor ieders religie.
Ongelovige

18-09-2006 22:54

Het is duidelijk dat jij (en ik) en de paus zwaar van mening verschillen over de definitie van een dialoog, dat geef ik grif toe.
Maar ik ben nog lang niet overtuigd van de intenties van de paus om een pact te sluiten met de moslims.
Waar wij blijkbaar ook niet van mening verschillen is dat er op dit moment maar weinig mensen zijn die openlijk kritiek durven te uiten op de islam en het geweld van de moslims.
De mensen die het wel doen (Ayaan Hirshi Ali, Wilders, Theo van Gogh, Rushdie, een Deense krant, de paus, Dr. Wasa Sultan) moeten de consequenties dragen van de moslimwoede en, voor zover ze nog leven, ernstig rekening houden dat hun leven in gevaar is.
Moord, geweld, aanslagen! Dit is blijkbaar afdoende om je te wapenen tegen kritiek en toekomstige kritiek in de kiem te smoren.
En het werkt! Die mensen staan alleen.
Zij worden niet gesteund door politieke leiders.
Jij noemt dit verwarring, ik noem dit lafhartigheid.
Wie mag er wel kritiek hebben?
Jij? Ik? Doet onze kritiek er toe?
Vleermuis

19-09-2006 07:18

Ik denk ook dat lafhartigheid een beter woord is dan verwarring. Op moslimgeweld had inderdaad op een hele andere manier gereageerd moeten worden dan alleen een oorlog tegen het terrorisme. Ik denk dat dit ook komt omdat men in het westen is gewend om, zogenaamd uit respect, zo weinig mogelijk inhoudelijk in te gaan op godsdienstige standpunten, en vooral hoe gelovigen die door de jaren heen gaan interpreteren. Respect is natuurlijk prima, maar aan kritiek zou helemaal niets mis moeten zijn.

Christelijke stromingen

Ongelovige

Vleermuis

Ongelovige

Vleermuis

Ongelovige

Vleermuis