Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Allert
Ieder mens heeft een ingeschapen Godsbesef,
hoe harder en luider het gebrul en geschreeuw dat God niet bestaat,
des te dieper zit de angst of het besef dat Hij wel zou kunnen bestaan.
Dat de mens een ingeschapen godsbesef zou hebben, betekent dat wij van nature beseffen - nog voordat dominees en priesters hun indoctrinatie aanvangen - dat er hoog in de hemel een wrede, onrechtvaardige en bloeddorstige tiran bestaat, die er niet genoeg van kan krijgen dat wij klakkeoos in allerlei onzin en leugens geloven en die er niet genoeg van krijgt aanbeden, vereerd en geslijmd te worden.
Christenen zijn medeplichtig aan de wandaden van die tiran. Tja, geen wonder dat christenen vaak zoveel last hebben van schuldgevoel en schuldbesef…
Richard
Klopt Allert, dat godsbesef is ingeschapen door de ouders, de kerk en de omgeving, die mensen vanaf de geboorte hersenspoelen met de verzekering dat god bestaat en let op alles wat je doet, om je ‘na de dood’ te kunnen straffen of belonen.
Deze hersenspoeling werkt zo zwaar dat veel voormalige gelovigen, zelfs als ze allang door hebben dat ze erin zijn geluisd, nog altijd die aangeleerde angst hebben voor de straf van god.
Zelf heb ik gelukkig geen last van zulke angsten, want ik ben niet gelovig opgevoed. Ik bekijk het van buitenaf, en verbaas me hoe mensen de gekste stellingen accepteren, die volledig tegen de waarneming, de logica van de natuur en het gezonde verstand ingaan. Dit geeft wel aan dat je van een mens kan maken wat je wil, als je maar jong genoeg begint met hun ‘vorming’.
Jammer dat onze menselijke intelligentie zo wordt verspild aan een volkomen nutteloos wereldbeeld.
Ben het helemaal met Els eens. Een baby wordt geboren als een onbeschreven blad. Pas door inprenten ontstaat het besef dat er een hogere macht moet zijn. Wij noemen dat God. Geloof zit niet in je genen of zoiets. Je zou de proef op de som kunnen nemen door kinderen van gelovige ouders zonder dat inprenten op te voeden tesamen met kinderen van ongelovige ouders. Gewoon naar een openbare school sturen. Alleen zaken aanleren die onomstotelijk en wetenschappelijk zijn aangetoond (de evolutietheorie bijvoorbeeld). Niet naar de kerk, niet bidden enzovoort. Er zal er geen zijn die spontaan religieus wordt. Kan niet.
Maar er is vast geen gelovige die zijn kind aan dit onderzoekje durft te onderwerpen. Bang voor de gevolgen. Jammer.
Godsbesef bij gelovigen wordt in de regel, wat mij betreft ten onrechte, bij uitstek gedoogd door mensen zónder religie. Het gebrul en geschreeuw komt meestal bij gelovigen vandaan op het moment dat er kritische vragen aan ze worden gesteld, als er wordt getwijfelt over het bestaan van goden, of als er grapjes worden gemaakt. En dat, terwijl je in de boeken, waar gelovigen zoals ze zelf zeggen door worden geinspireerd, gewoon kunt lezen dat mensen zonder, of een andere religie, niet deugen en vervolgd moeten worden.
Allert schreef:
>
> Ieder mens heeft een ingeschapen Godsbesef,
> hoe harder en luider het gebrul en geschreeuw dat God niet
> bestaat,
> des te dieper zit de angst of het besef dat Hij wel zou
> kunnen bestaan.
Ik denk dat het te maken heeft met een stuk jaloezie.
Gelovigen door de ogen van een ongelovige zijn mensen met een verwachting die verder strekt dan het hier en nu.
De zekerheid dat de ellende in dit leven niet nutteloos is maar een doel heeft.
Een ongelovige moet het doen met wat dit leven hun biedt en daarna is het over en uit.
Of steekt zijn kop in het zand en gaat oppervakkig zijn ondergang tegemoet.
Een vlucht want zou hij wel diepgaand over het bestaan en zijn eigen “ik”gaan nadenken dan kan dat niet anders dan tot een depressie leiden.
Geloof geeft vrede in jezelf.
Ongeloof geeft angst.
Els schreef:
>
> Klopt Allert, dat godsbesef is ingeschapen door de ouders, de
> kerk en de omgeving, die mensen vanaf de geboorte
> hersenspoelen met de verzekering dat god bestaat en let op
> alles wat je doet, om je ‘na de dood’ te kunnen straffen of
> belonen.
ik denk dat je je vergist in religie en geloven.
Religie is een vorm van geloofsuitoefening.
Maar geloven zelf kan je alleen als ook echt contact met God hebt.
Anders zou het betekenen dat mensen die niet door hun ouders met het geloof zijn opgevoed niet kunnen geloven.
>
> Deze hersenspoeling werkt zo zwaar dat veel voormalige
> gelovigen, zelfs als ze allang door hebben dat ze erin zijn
> geluisd, nog altijd die aangeleerde angst hebben voor de
> straf van god.
Ook hier heb je het over een bepaalde vorm van religie en niet over geloven.
>
> Zelf heb ik gelukkig geen last van zulke angsten, want ik ben
> niet gelovig opgevoed. Ik bekijk het van buitenaf, en verbaas
> me hoe mensen de gekste stellingen accepteren, die volledig
> tegen de waarneming, de logica van de natuur en het gezonde
> verstand ingaan.
Religie kan je gevoelig maken voor misbruik.
Maar je kan ook geloven in de wetenschap wat net zo verkeerd kan zijn.
Wetenschap is een visie van het moment.
Er zijn tijden geweest dat als je zei dat de wereld rond was je de gifbeker moest leegdrinken. 
Dit geeft wel aan dat je van een mens kan
> maken wat je wil, als je maar jong genoeg begint met hun
> ‘vorming’.
Ben ik mee eens
> Jammer dat onze menselijke intelligentie zo wordt verspild
> aan een volkomen nutteloos wereldbeeld.
Nou ik zou niet weten wat er nuttig aan is om te constateren dat dit leven het is.
Zeker als je leven alleen maar bestaan heeft uit pijn verdriet en ellende.
David
Mensen die nooit door hun ouders, of andere mensen, op het christendom worden gewezen, komen er nooit iets over te weten, zelfs niet als ze godsbesef hebben, als er al zoiets als dat zou bestaan, want ook daar is men nog lang niet over uit.
Contact hebben met goden is slechts mogelijk als deze zouden bestaan. Er is niets dat daarop zou wijzen.
Zolang er geen aanwijzingen zijn voor het bestaan van goden kan men er slechts in geloven, ook mensen die zichzelf identificeren met een bepaalde religie.
Wetenschap heeft niets met religie te maken, hoe graag sommige gelovigen dat ook zouden willen zien.
Er is meer in het leven dan alleen pijn en ellende.
Ik denk dat mensen zonder geloof helemaal niet jaloers zijn op mensen die zichzelf bepaalde dingen ontzeggen en afwijzen vanwege de angst om er later door een toornige god over ter verantwoording te worden geroepen.
Voorts heeft ook een gelovige het maar te doen met wat dit leven hun biedt, hoe graag ze ook over een hiernamaals dromen.
Er is niets diepgaands aan het geloof in een denkbeeldige vriend. Over vluchtgedrag gesproken..;-)
