Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
PeKa
Eh Tulio, jij gelooft dus in de oerknal én het scheppingsverhaal uit de bijbel!?!
Daar zit wel zo'n 13,7 miljard jaar tussen. Gebeurde er toen niets???
Net zoals alles symbolisch is, zijn de jaartallen ook symbolisch. God schiep hemel en aarde in zeven dagen kun je ook symbolisch zien.
Het universum kan ook een hersencel zijn van een monster, dat weten we niet. Misschien is er wel leven op een atoom, dat weet je niet. Het kan zelfs zo zijn dat een atoom eigenlijk een universum is.
Tulio.
Tulio schreef:
>
> Adam en Eva zijn wel degelijk inhoudelijk, het verhaal
> vertelt namelijk het ontstaan van alles. Inhoudelijk wordt
> niet beperkt door symbolen.
Het verhaal van Adam en Eva is niet meer dan een overlevering, zoals iedere cultuur zijn eigen scheppingsverhaal heeft.
De Maori's, die niet beinvloed zijn door de 3 wereldreligies, hebben een heel ander scheppingsverhaal:
In het begin was er niets, helemaal niets.
Toen kwam het duister, een pikdonkere zwarte nacht.
En toen ontstond het eerste licht. Het was niet groter dan een worm.
Daar kwamen de god Ranginui, de hemelvader en zijn vrouw Papatuanuku, de godin van de aarde. Ze hielden zoveel van elkaar dat ze elkaar stevig omarmden en nooit loslieten. En dus zaten de hemel en de aarde aan elkaar vast. Maar ze hielden elkaar zo stevig vast dat er geen licht op aarde was, en er dus niets kon groeien.
Papatuanuku en Ranginui kregen verschillende kinderen. Ze kregen Tangaroa, de god van de zee, Tumatauenga, de god van het bos en Tawhiri, de god van de wind. Maar deze kinderen werden gevangen gehouden door de omarming van hun ouders. Ze konden niets zien in het donker en konden zich nauwelijks bewegen. Elk kind probeerde er tussenuit te komen, maar het lukte niemand.
Uiteindelijk lukt het Tumatauenga om zijn ouders een heel klein stukje uit elkaar te duwen. Hij drukte zijn schouders tegen de aarde en zijn voeten tegen de hemel. En zo duwde hij jaren en jaren achtereen. Uiteindelijk gingen de hemel en aarde, zijn vader en moeder, een klein eindje van elkaar. De spieren waarmee ze elkaar vasthielden werden door Tumatauenga in stukken gehakt, waardoor een vuurrode aarde ontstond. Hij duwde ze verder uit elkaar en jawel… er kwam licht op de aarde!
Er begonnen bomen en planten te groeien. De godenkinderen ontsnapten en begonnen de wereld verder vorm te geven. Tumatauenga maakte de zon en de maan en versierde de hemel met sterren. Toen maakte Tumatauenga de eerste vrouw, Hine, en trouwde met haar. Ze kregen kinderen, de eerste Maori. Maar Papatuanuku en Ranginui waren ongelukkig en diep bedroefd. Ze misten elkaar zo erg, dat ze niet konden stoppen met huilen. Ze huilden en huilden maar door. Uit de tranen van Ranginui ontstonden rivieren en zeeën en er kwam dauw op het gras. De nevel die opsteeg uit het gras was het symbool van hun eenzaamheid.
Bron: Wikipedia
Dat jij toevallig Adam en Eva erkent als scheppingsverhaal heeft alles te maken met de (christelijk-joodse) cultuur waar je in grootgebracht bent.
Niets meer, niets minder, want geboren als Maori heb je dus een heel ander sheppingsverhaal als overlevering.
> En als antwoord op je laatste reactie:
>
> Nee de natuur is niet hetzelfde ongelovige, de natuur kan
> zichzelf niet scheppen want dat doet God.
Als jouw redenatie opgaat voor god, waarom zou die dan niet gelden voor de natuur?
Je zei immers zelf al dat niet voor “alles” een schepper nodig is.
Jouw godsbeeld, meer is het niet, is inwisselbaar en alleen al om die reden geen bewijs.
Wat je hier neerzet is jouw persoonlijke overtuiging.
Van mij mag je, maar besef dat die subjectief is 
Die hogere machten verschillen van cultuur tot cultuur.
Wie heeft er nu gelijk?
Jij met Adam en Eva en 1 god, of zij met hun polytheistische godendom met in de hoofdrollen Papatuanuku en Ranginui, Tangaroa, de god van de zee, Tumatauenga, de god van het bos en Tawhiri, de god van de wind?
Of is bij jou gewoon standaard alles wat men kan verzinnen waar?
Of ligt de waarheid in het midden?
